6.1.10

Verktaka og vetrarörorka

Á hverjum einasta degi kemur í útvarp/sjónvarp eða lætur boð ganga þangað alveg óskaplega sár og svekktur verktaki. Alvöru verktaki, með fullt af dýrum vélum, mönnum og jafnvel húsum sem ekki er lengur, eða var kannski aldrei, þörf fyrir. hann er líka bullandi skuldugur, og heimtar að hið opinbera fari í framkvæmdir svo hann fái eitthvað að gera. Svona hefur þetta verið hér áratugum saman hér. Flest sem hér er ráðist í er metið út frá því hversu margir (karl)menn, og ekki síður vélar, fá vinnu við það. Hátæknisjúkrahúsið er aðallega sniðugt af því að (karl)menn fá vinnu við að byggja það. Hvernig svo á að vera hægt að reka það frekar en lágtæknispítalann sem við verðum að sætta okkur við nún veit enginn.

Þegar ég var að alast upp norður í Hrútafirði fór þar fram gríðarleg verktaka í nokkrar vikur á hverju sumri - vegavinna. Nokkurn veginn annar hver maður í sveitinni, beggja megin fjarðar, átti vörubíl (yfirleitt druslu) og þessi floti var í stöðugum ferðum um nokkurra vikna skeið upp og niður Holtavörðuheiði og inn og út sveitina með möl sem var sturtað á veginn og nokkrir sveitungar þeirra sem áttu ýtur sáu um að dreifa úr. Svo sá umferðin sem fór um þennan sama veg um að róta mölinni burt þannig að næsta vor var hún öll farin, komin drulla og holur, og þá gat leikurinn hafist á ný.

Það voru eins konar trúarbrögð að á Íslandi yrði aldrei hægt að leggja varanlega vegi en ætli grundvöllur þeirra trúarbragða hafi ekki verið sú "atvinnusköpun" sem fólst í helvítis malaraustrinum. Og víst er það að sumir bílstjórarnir létu þessi sumaruppgrip nokkurn veginn duga til að framfleyta sér - kannski með smáhjálp frá héraðslækninum sem skrifaði upp á nokkurra mánaða vetrarörorku.

Hefur þetta annars eitthvað breyst - svona í grundvallaratriðum?

Web Counter

0 Comments:

Skrifa ummæli

<< Home