Þankar miðaldra einyrkja

Þrjár systur

Ég eignaðist þessa mynd loksins nú á jólunum þegar Ingunn gaf mér hana. Reyndar átti ég upphaflega eitt eintak en það hafnaði í fjölskyldualbúminu. Myndin er sem sé af okkur systrum þremur, Didda var "enn í pungi föður síns", eins og einhverjir vinir Orðabókarinnar tóku svo smekklega til orða um ófætt fólk, þegar myndin var tekin.

Tilurð myndarinnar: Það var einn af þessum lognkyrru sjóðheitu dögum sem aðeins koma í Hrútafirði. Við vorum að snudda eitthvað úti í blíðunni systurnar, við hús Jónasar og Sigga, þegar bíll kom akandi. Í honum voru hjón sem vildu kaupa mjólk, held að Lilja hafi afgreitt konuna með það. Meðan stóð maðurinn þarna úti og spurði allt í einu hvort hann mætti taka af okkur mynd. Við féllumst á það, Lilla held ég meira en fús, en ég ekki meira en svo því mér fannst ég ekki falleg á myndum. En við stilltum okkur þarna upp og maðurinn smellti af. Hann spurði hvað ég héti áður en þau hjónin héldu aftur út á rykið og holurnar á þjóðveginum. Svo gleymdist þetta, en rétt fyrir jólin veturinn eftir kom stórt umslag í póstinum, merkt Helgu Jónsdóttur. Það varð uppi fótur og fit, næstum eins og þegar pabbi fékk happdrættismiðana frá Möltu, sem er önnur saga, og ég opnaði sendinguna. Út úr umslaginu ultu þrjár eins myndir.

Það má marka veðurblíðuna af því til dæmis að Ingunn er ekki í stígvélum, annars var hún yfirleitt í þeim allt sumarið því það var svo fljótlegt að fara í þau og mátti vaða í þeim út í hvað sem var. Lilla er í ljómandi fallegum bómullarkjól ættuðum af Hvammstanga, hann var rauður með hvítum doppum. Ég er í hvítum "leikfimikjól" frá sama stað. Ingunn er í blábekkjóttu pilsi sem ég held að mamma hafi saumað. Merkilegt að það skuli hitta þannig á að á bestu myndinni sem er tekin af okkur litlum er bara ein flík sem við erum í eftir mömmu.

sagði Helga kl. 22:20